GÜÇSÜzLÜKSÜZ

    Ormanda ağaçlar yalnızlığın verdiği olgunlukla, gökyüzünü kaplarken ve canlılara oksijen üflerken onların güneşlerini gölge ederek kapatırken;köklerini saldıkları toprak üzerinde kurdukları hakimiyetle ne kadar güçlü olduklarını düşündüler.içlerini kemiren kurtçuklar ve karıncalardan habersiz.

Çiçekten çiçeğe polen toplayıp bal yapmak için gezinen arı da ,polenleri çiçekten çiçeğe taşıyarak sayesinde çiçeklerin ürediğini düşünerek “ ben olmasam çiçekler olmazdı “ diye  iç geçirdi ;hayatı boyunca kraliçe arıya hizmet ettiğini unutarak...

   Ormanda pek yaşamasa da İnsanların kendini ormanların kralı diye adlettiği erkek aslan zaten güçlüydü ,doymak için genelde dişisinin avlanmasına rağmen..

Bukelamun güçlü diliyle 30 cm ötede ağacın dalına konmuş sineği bir saniyeden daha az bir sürede midesine indirirken de kendi gücünün farkındaydı ..varlığının renk değiştirmeye ve kamufle olmasına bağlı olduğunu göz ardı ederek..

Az ilerdeki dalda sürünerek ilerleyen tırtıl yakında uçmaya başlayacağını artık sürünmeden bambaşka güzellikte bir hayvan olacağını ve istediği yere uçabileceğini anlattı kısa ömrünü hesaba katmadan..

Ormanın kenarında umarsızca ve süreklilikle akan nehirde yaşayan balık nehir taştıkça kenardaki böcekleri ve karıncaları yerken de güçlü olduğunu hissetti.yazın sonlarına doğru kuruyan nehir yüzünden kıyıda hapsolup sıkışan balıkları yiyen karıncalar da kendilerini güçlü hissettiler.oysaki bu güç nehirin akışına bağlıydı.

Kendini doğanın en güçlü varlığı sanan insan elektrikli testeresini kenara bırakıp bir ağacın dibine sıçarken ,ağaca “hadi benden sana güzellik! sayemde diğer ağaçlardan biraz daha fazla besleneceksin,gübren oldu işte daha ne istiyorsun?” diye çıkıştı.Kenarda bu konuşmayı sessizce dinleyen ve içinden “vay amk,ben olmasam bokun bile ortada kalır ona bir çözümün var mı?” diye sesli düşünen bok böceği  vardı.birazdan insanın bokunu doğaya ayrıştırmaya başlayacaktı ve bu işi takla ata ata yapabilirdi...